Umowa Partnerstwa na miarę kryzysu
Od kształtu Umowy Partnerstwa, której konsultacje społeczne, zakończyły się w poniedziałek, zależą priorytety inwestycyjne podczas najbliższych 7 lat. Dla osiągnięcia celów klimatycznych Polski, Europy i Świata to okres kluczowy. Przedstawiciele organizacji pozarządowych oraz Młodzieżowego Strajku Klimatycznego przekazali rządowi wspólne postulaty. Dotyczą one zarówno poszczególnych obszarów merytorycznych, jak i formy prowadzenia konsultacji.
22 lutego minął termin składania uwag do projektu Umowy Partnerstwa (UP), ogłoszonego miesiąc wcześniej przez Ministerstwo Funduszy i Polityki Regionalnej. Konsultacje zorganizowano w formie 16 regionalnych webinariów. Pytania do pani minister Małgorzaty Jarosińskiej-Jedynak oraz do marszałków poszczególnych województw można było kierować za pośrednictwem moderowanego czatu podczas konferencji, natomiast uwagi do projektu UP można było zgłaszać do wczoraj poprzez formularz na stronie internetowej ministerstwa.
Treść Umowy Partnerstwa i opracowanych na jej podstawie wieloletnich programów operacyjnych przesądzi o kierunkach, priorytetach i horyzoncie ambicji inwestycji publicznych w Polsce. Siedem lat, których te programy dotyczą, to ostatni moment na zbudowanie solidnego fundamentu dla osiągnięcia neutralności klimatycznej Europy najpóźniej w 2050 r. i powstrzymania kryzysu klimatycznego.
Przedstawiony do konsultacji projekt Umowy Partnerstwa nie odzwierciedla ani skali ani pilności wyzwań. Brakuje w nim ambicji, czego wyrazem jest ogólnikowy charakter zapisów i brak jasno określonych, wymiernych celów.
Związek Stowarzyszeń Polska Zielona Sieć i Młodzieżowy Strajk Klimatyczny przekazały do ministerstwa uwagi zebrane od ekspertów pozarządowych. Dotyczyły one energetyki, transportu, bioróżnorodności, gospodarki wodnej, gospodarki odpadami, sprawiedliwej transformacji oraz edukacji ekologicznej.
Zielony “Plan Marshalla” – apel o transparentność i dialog
Briefing prasowy pod KPRM (Fot. WWF Polska)
W ramach Funduszu Odbudowy Polska otrzyma do dyspozycji 57 mld euro. To wielka szansa na skok cywilizacyjny. Tymczasem projekt Krajowego Planu Odbudowy powstaje w całkowitej tajemnicy, ponad głowami społeczeństwa i bez jasno wskazanych strategicznych celów. Organizacje społeczne, ramię w ramię z izbami branżowymi, we wtorek 9 lutego przekazały premierowi apel o dialog i wspólne wypracowanie reform i projektów w ramach KPO.
Polska będzie czwartym największym beneficjentem nadzwyczajnego instrumentu wartego 750 mld euro (pełna nazwa to Next Generation EU). Nasz kraj na projekty odbudowy dostanie nawet 57 mld euro, z czego 34 mld euro w formie pożyczek i 23 mld euro w formie grantów. Oznacza to, że będziemy mieli do wydania 50 mld złotych rocznie! To dwa razy więcej niż dotychczas.
Krajowy Plan Odbudowy ma być przede wszystkim programem reform, z których dopiero mają wynikać konkretne programy inwestycyjne.
– Staraliśmy się brać udział w dialogu od samego początku, ale do tej pory pozostawało to bez odpowiedzi ze strony Ministerstwa Funduszy. Temat dotyczy całego społeczeństwa, bo zobowiązania podejmowane dziś będą spłacane przez co najmniej dwa pokolenia Europejczyków. Jeśli chcemy wykorzystać w Polsce szanse które stwarza Zielony Ład musimy wykorzystać nadchodzącą europejską pomoc co najmniej nie gorzej od pozostałych państw członkowskich, podkreśla Izabela Zygmunt z Polskiej Zielonej Sieci.
Czyste powietrze, czysta energia i energooszczędność – jak wydać środki z funduszu odbudowy
Pieniądze z tzw. funduszu odbudowy są przeznaczone przede wszystkim na zieloną transformację. Jej kluczowymi elementami będą poprawa efektywności energetycznej i rozwój odnawialnych źródeł energii. Polska Zielona Sieć wskazuje jakich reform i programów Polska potrzebuje, by w tych dwóch obszarach środki unijne wydać dobrze.
Powstający właśnie (w kompletnej tajemnicy) Krajowy Plan Odbudowy (KPO) to plan reform i inwestycji, za pomocą których Polska zamierza przeprowadzić zieloną odbudowę gospodarki po pandemii, wykorzystując do tego środki z Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności (tzw. funduszu odbudowy).
Plan ten powinien odnosić się do najważniejszych wyzwań polskiej transformacji energetycznej, wskazanych przez instytucje UE. Wśród nich na pierwszym miejscu znajdują się poprawa efektywności energetycznej i przyspieszenie rozwoju odnawialnych źródeł energii.
Potężne środki unijne a cele środowiskowe – zapraszamy na webinar
Rząd podda niedługo pod konsultacje dwa ważne dla nas projekty dokumentów. Jeden z nich to Umowa Partnerstwa, na podstawie której planowane będą wydatki z funduszy unijnych przez 7 kolejnych. Drugi to Krajowy Plan Odbudowy (KPO), który zarysuje strategię wydania 67 mld euro z Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, odpowiedzi Unii na pandemię.
„Tradycyjne” fundusze unijne, wydawane w ramach krajowych i regionalnych programów operacyjnych a pieniądze z tzw. funduszu odbudowy (58 mld euro), dla których powstaje Krajowy Plan Odbudowy (KPO), to dwie ważne, ale jednak różne pule środków.
Czym się różnią? Jakie szanse otwierają przed nami? Jakie rzeczy powinny się tam znaleźć?
Podczas krótkiego webinaru w czwartek 21 stycznia (10:00-11:30), uporządkujemy te wątki, wyjaśnimy najczęstsze nieporozumienia i przedstawimy wybrane postulaty think-tanków i organizacji społecznych.
- O tym, że środki z funduszu odbudowy oraz pieniądze nowego budżetu UE różnią priorytety, cele, horyzonty czasowe oraz mechanizmy zarządzania opowie Izabela Zygmunt z Polskiej Zielonej Sieci.
- Na tym, co zrobić, aby środki z KPO nie posłużyły wyłącznie doraźnemu połataniu budżetu po pandemii, ale systemowo wzmocniły krajową gospodarkę, skoncentruje się w Zofia Wetmańska z think-tanku WISE Europa.
- Najważniejsze postulaty strony społecznej względem KPO przedstawią:
- dr Przemysław Nawrocki z Fundacji WWF Polska oraz Sylwia Szczutkowska z Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot [Ochrona przyrody]
- Urszula Stefanowicz z Koalicji Klimatycznej [transport]
- Maciej Wereszczyński z Polskiej Zielonej Sieci [klimat i energia]
Społeczności energetyczne w Polsce – jak to zrobić?
Związek Stowarzyszeń Polska Zielona Sieć zaapelował do ministrów – Klimatu i Środowiska oraz Rozwoju, Pracy i Technologii, parlamentarzystów i eurodeputowanych o zdecydowane, systemowe wsparcie rozwoju społeczności energetycznych.
Jeżeli Polska chce wywiązać się z obowiązków wynikających z nowej strategii klimatycznej UE, musi dokonać radykalnych zmian w polskim porządku energetycznym. Jedną z nich jest realne wprowadzenie na rynek i wsparcie nowego podmiotu – wspólnot energetycznych opartych na OZE.
Choć w Europie, czy w USA, funkcjonują one od lat – są w Polsce zjawiskiem nieistniejącym i nierozpoznanym. Istniejące od ponad roku przepisy dotyczące spółdzielnie energetycznych pozostają całkowicie martwe – do dziś nie powstała w Polsce ani jedna. Do zmiany tej sytuacji potrzebne są zdecydowane, oparte na wiedzy rozwiązania legislacyjne i wsparcie finansowe, ale przede wszystkim nowy sposób myślenia o energetyce – otwarty, obywatelski, prospołeczny i zrównoważony. Aktualnie bowiem niestety wciąż spotyka się, również w kręgach rządowych, głębokie niezrozumienie istoty, roli i funkcji, jakie pełnią wspólnoty energetyczne OZE. Kiedy to się zmieni?
Wydaje się, że właśnie teraz stoimy przed jedyną i niepowtarzalną już szansą. Silnie pro-klimatyczna strategia Unii Europejskiej, wsparta bezprecedensowo wysokim budżetem, a przede wszystkim jednoznaczne wymogi dyrektywy RED II (zliberalizowanie rynku energetycznego i zapewnienie praw prosumentom zbiorowym), mogą doprowadzić ostatecznie do pożądanej rewolucji na naszym rynku energetycznym. Obecny czas jest unikalny. Od tego, jakie przepisy w tej chwili wypracujemy i wprowadzimy, będzie zależał stopień nowoczesności naszej energetyki, koszty energii elektrycznej i ciepła, które będziemy ponosić, a także stan środowiska i jakość powietrza w Polsce.
Debata o wpływie zmian klimatycznych na naszą przyszłość
Już w najbliższy poniedziałek 9.11. o godz. 17:00 w Centrum Debaty Publicznej rozpocznie się Konferencja Centrum Europejskiego Uniwersytetu Warszawskiego:
KLIMAT DLA EUROPY: Jak zmiany klimatyczne wpłyną na naszą przyszłość?
…którą z przyjemnością objęliśmy naszym patronatem.
Z jednej strony poznamy najnowsze fakty, liczby i ocenę tempa zachodzących w klimacie zmian Z drugiej strony porozmawiamy jak wpłyną one na demografię, ekonomię i bezpieczeństwo
Wśród prelegentów usłyszymy m.in.:
- Szymona Malinowskiego – profesora nauk fizycznych i nauk o Ziemi, sportretowanego niedawno w głośnym filmie „Można panikować”
- Małgorzatę Golińską – sekretarza stanu w Ministerstwie Klimatu i Środowiska i Główną Konserwator Przyrody
- Mirosława Proppe – prezesa zarządu WWF Polska
- Marka Prawdę – Dyrektora Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce
- Jacka Bartosiaka – założyciela Strategy & Future oraz eksperta i autora książek nt. geostrategii,
- Joannę Flisowską – szefową kampanii klimat i energia w Greenpeace Polska.
- Janusza Piechocińskiego – ekonomistę, polityka, byłego prezesa PSL, a latach 2012-2015 wicepremiera i ministra gospodarki.
Dwa oblicza transformacji
Na porozumieniu zawartym między rządem a związkami górniczymi ze Śląska stracą i górnicy, i klimat – jego treść to zaprzeczenie sprawiedliwej transformacji. Czy można inaczej? Wielkopolska Wschodnia swoją szansę widzi nie w przedłużaniu agonii węgla, ale w szybkiej i ambitnej transformacji.
Porozumienie zawarte w ostatni piątek między rządem a górniczymi związkami zawodowymi ze Śląska nie zapobiegnie zamykaniu kopalń i zwolnieniom. Zaproponowany w nim niemal trzydziestoletni harmonogram odchodzenia od węgla na Śląsku jest nierealistyczny, i to z kilku powodów. Przede wszystkim wydobycie węgla w większości kopalń jest już dziś nierentowne – by trwać, wymagałoby dotowania przez państwo, co nie wydaje się możliwe w świetle unijnych przepisów dotyczących pomocy dla przedsiębiorstw. Nie bardzo również wiadomo, kto i po co miałby kupować śląski węgiel przez tyle lat, gdy ceny uprawnień do emisji CO2, rosnące szybko wraz ze wzrostem ambicji klimatycznych UE, czynią produkcję energii z węgla nieopłacalną, a zaproponowane przez sygnatariuszy umowy „czyste” sposoby wykorzystania węgla to mrzonki bez ekonomicznego uzasadnienia.
Kopalnie będą zamykane znacznie szybciej niż przewiduje dołączony do porozumienia harmonogram, zapewne w terminach zbliżonych do tych, których zapowiedź wywołała protest górników. W najbliższym czasie nie poznamy jednak wiarygodnych, oficjalnie potwierdzonych dat zamykania poszczególnych zakładów. Będzie brakować tej podstawowej informacji potrzebnej, by zacząć uczciwe rozmowy z górnikami, samorządami, biznesem i organizacjami społecznymi o przekwalifikowaniach, warunkach zatrudnienia w nowych miejscach, inwestycjach w nowe zakłady pracy na Śląsku, odprawach i emeryturach. Górnicy będą mamieni iluzorycznymi gwarancjami zapisanymi w porozumieniu, a gdy ich zakłady nieuchronnie zderzą się z ekonomiczną rzeczywistością, mogą ich czekać zwolnienia z dnia na dzień.
PZS zatrudni Project Managera
W związku z planowanym uruchomieniem projektu dotyczącego sprawiedliwej transformacji regionów węglowych pn.
„BSR (Bottom-up, Sustainable, Renewable) Lab for Just Transition in Polish and German coal regions”
realizowanego we współpracy z partnerami: Fundacja Instytut Zielonej Przyszłości z Konina, Lausitzer Perpsektiven z region Łużyc oraz Ecologic Instiute z Berlina, finansowanego ze środków EUKI (European Climate Initiative), będącego instrumentem finansowym Ministerstwa Środowiska, Ochrony Przyrody i Bezpieczeństwa Nueklearnego Republiki Federalnej Niemiec,
Związek Stowarzyszeń Polska Zielona Sieć jako lider projektu poszukuje doświadczonych i dynamicznych kandydatów/kandydatki na stanowisko Project Managera.
Nowa strategia od razu do poprawki
Nowy projekt Polityki Energetycznej Państwa do 2040 r. (PEP) jest nieodpowiedzialny klimatycznie, opiera się na nierealnych założeniach ekonomicznych i jako taki utrudni przeprowadzenie w Polsce sprawiedliwej transformacji.
Zapisane w PEP2040 wartości udziału węgla w miksie energetycznym w roku 2030 i 2040 są nie do pogodzenia z celami klimatycznymi Unii Europejskiej i ze zobowiązaniami Polski wynikającymi z Porozumienia Paryskiego. Przypomnijmy: według wyliczeń Międzyrządowego Panelu ds. Zmian Klimatu wypełnienie celu Porozumienia, czyli zatrzymanie globalnego ocieplenia na poziomie 1,5 st. Celsjusza, wymaga, by kraje rozwinięte zrezygnowały z węgla najpóźniej do 2030 r. Projekt PEP2040 nie bierze tego zupełnie pod uwagę i przewiduje ewolucję miksu energetycznego która – choć nieco ambitniejsza niż wcześniejsze propozycje – jest zupełnie nieodpowiedzialna z punktu widzenia ochrony klimatu.
Ministerstwo ignoruje również realia ekonomiczne, które z bardzo dużym prawdopodobieństwem wypchną węgiel z miksu energetycznego wcześniej niż zakłada nowy projekt PEP2040. W przyszłym tygodniu spodziewane jest ogłoszenie przez Komisję Europejską nowego celu redukcji emisji gazów cieplarnianych na 2030 r., który zostanie zwiększony z obecnych 40% do prawdopodobnie 55%. Pociągnie to za sobą m.in. wzrost cen uprawnień do emisji CO2 do poziomu, przy którym wytwarzanie energii z węgla (i prawdopodobnie również z gazu) będzie pozbawione ekonomicznego uzasadnienia.
Wpływ elektrowni węglowych na rzeki – zapraszamy na konferencję
Elektro
wnie węglowe nie tylko pogłębiają kryzys klimatyczny i zanieczyszczają powietrze, ale też mają stały, fatalny wpływ na polskie rzeki, zabijając corocznie miliony ryb.
Sama tylko elektrownia Kozienice w ciągu 2 lat zabiła ponad 300 mln sztuk narybku i wczesnych form narybkowych ryb żyjących w Wiśle, a elektrownia Ostrołęka B unicestwiła w rok 37 mln ryb w Narwi. Nie podczas awarii, ale w ramach codziennej eksploatacji. Z czego wynika taki wpływ na ichtiofaunę i jakie działania są niezbędne by go zminimalizować?
Stowarzyszenie Pracownia na rzecz Wszystkich Istot, Towarzystwo na rzecz Ziemi oraz inne organizacje pozarządowe tworzące Koalicję Ratujmy Rzeki gorąco zapraszają na konferencję:
“Współczesne zagrożenia dla ekosystemów rzek powodowane przez energetykę węglową”
która odbędzie się 10 września w godzinach 10:00 – 16:00 w Warszawie, w budynku Zebra Tower przy ulicy Mokotowskiej 1 (wejście A od strony Ronda Jazdy Polskiej)
Budżetowy deal jest nadal zielony. Jak Polska wykorzysta te środki?
Rada UE zdecydowała, że now
ym budżecie unijnym pula środków na działania chroniące klimat ma zostać zwiększona do 30 proc., a całość wydatków ma wpisywać się w cele Porozumienia Paryskiego, cel neutralności klimatycznej i cele klimatyczne Unii na rok 2030. Mimo pewnych cięć, najbardziej bolesnych w przypadku Funduszu Sprawiedliwej Transformacji, Polska nadal ma szansę na duże pieniądze na transformację – o ile będzie umiała ją dobrze zaplanować.
Dziś nad ranem Rada UE porozumiała się w sprawie nowego budżetu na lata 2021 – 2027. „Tradycyjne” wieloletnie ramy finansowe (MFF – Multiannual Financial Framework) opiewają na kwotę 1074 mld Euro. Niezależnie od nich, instrument New Generation EU (tzw. fundusz odbudowy po pandemii) przyniesie dodatkowe 750 mld Euro na walkę z ekonomicznymi skutkami pandemii do roku 2023, z czego 390 mld będzie dostępne w formie dotacji, a 340 mld w formie niskooprocentowanych pożyczek. Pula środków z obu źródeł, które muszą zostać przeznaczone na działania chroniące klimat została zwiększona z 25 do 30 procent. W konkluzjach Rady jest też zapis, że wszystkie środki mają być wydawane w sposób spójny z zapisami Porozumienia Paryskiego.
W ramach obu tych źródeł Polska ma szansę otrzymać łącznie 125 mld euro w dotacjach i ponad 30 mld w pożyczkach. Niestety o niemal połowę skurczyły się środki, które mogą trafić do regionów górniczych z Funduszu Sprawiedliwej Transformacji. Jego łączna wartość to obecnie 17,5 mld euro, Polska ma szansę na ok 4 mld, ale dostęp do połowy tej kwoty jest uzależniony od poparcia celu neutralności klimatycznej na poziomie UE (a w myśl projektu rozporządzenia o Funduszu dostęp do całości nadal pozostaje uzależniony od przedstawienia przez Polskę terytorialnych planów transformacji spójnych z unijnym celem neutralności).
Polskie regiony górnicze wykluczone z funduszy na sprawiedliwą transformację?
Ponad 40 osób i organizacji podpisało list otwarty do Prezesa Rady Ministrów Mateusza Morawieckiego, domagając się wyznaczenia daty odejścia od paliw kopalnych w energetyce i gospodarce oraz zadeklarowania wdrożenia neutralności klimatycznej, tak jak zrobiły to pozostałe kraje UE. Wśród sygnatariuszy są ekolodzy, naukowcy i samorządowcy z całego kraju.
Pandemia koronawirusa przyspieszyła ujawnienie problemów ekonomicznych, ekologicznych i społecznych związanych z dalszym opieraniem gospodarki kraju na węglu. Najwyższy w Europie – wynoszący 74 proc. – udział produkcji energii elektrycznej opartej na węglu kamiennym i brunatnym – stanowi coraz większy problem. Funkcjonujemy bowiem w dobie szybkiego spadku cen odnawialnych źródeł energii, braku rentowności większości polskiego górnictwa, utraty życia przez ok 50 tysięcy ludzi rocznie w konsekwencji utrzymywania się smogu oraz narastającego kryzysu klimatycznego. Wszystkie te problemy jak w soczewce można zauważyć na Górnym Śląsku i w innych regionach węglowych.
Transformacja w kierunku neutralności klimatycznej jest szansą na zielony rozwój gospodarczy, który powstrzyma zmiany klimatyczne, wymieranie gatunków i katastrofalną degradację przyrody. Opiera się na budowie oddolnej samowystarczalności energetycznej gmin i regionów, oszczędzaniu energii, wykorzystaniu odnawialnych źródeł i magazynów energii, wykorzystaniu technologii informatycznych lub alternatywnych źródeł energii. Świat musi osiągnąć w połowie wieku neutralność klimatyczną, powiązaną z zastępowaniem paliw kopalnych nowymi, efektywnymi i czystymi technologiami. UE planuje być w awangardzie tej zmiany.
To także szansa na nowe otwarcie i lepszą przyszłość dla regionów węglowych. Możliwość skorzystania z niej zależy jednak od podjęcia przez Polskę decyzji o harmonogramie odejścia od węgla i wejścia na drogę ambitnej transformacji energetycznej. Dlatego sygnatariusze listu apelują do premiera o niezwłocznie ogłoszenie decyzji o kierunkowej dacie odejścia od paliw kopalnych w energetyce i gospodarce i zadeklarowanie wdrożenia neutralności klimatycznej w Polsce do 2050 roku.
Plany TERYTORIALNE nie mogą być planowane CENTRALNIE
Rozpoczynają się prace nad planami wydatków z Funduszu Sprawiedliwej Transformacji, powiększonego właśnie ponad pięciokrotnie do 40 mld euro. Odpowiedzialne za ten proces Ministerstwo Funduszy i Polityki Regionalnej jak dotąd nie stworzyło szerokiego forum konsultacji i dialogu z przyszłymi beneficjentami, nie ogłosiło też harmonogramu prac. W piśmie do min. Jarosińskiej-Jedynak samorządy i organizacje społeczne działające w regionach węglowych domagają się szerokich konsultacji społecznych, dostępu do informacji nt. planów i możliwości udziału w ich tworzeniu.
Zdaniem sygnatariuszy apelu planowanie działań, które zostaną sfinansowane z Funduszu Sprawiedliwej Transformacji i wpisane do tzw. terytorialnych planów sprawiedliwej transformacji, powinno być poprzedzone szeroką kampanią informacyjną nt. celów Funduszu i możliwości uzyskania wsparcia. Jej elementem powinna być seria spotkań z mieszkańcami, samorządami, organizacjami społecznymi i przedstawicielami lokalnego biznesu, najlepiej przeprowadzona w formule paneli obywatelskich. Przed przystąpieniem do prac powinna także zostać przeprowadzona ankieta nt. potrzeb i pomysłów zainteresowanych stron.
Proces tworzenia planów zdaniem sygnatariuszy listu powinien być przejrzysty, a wszyscy nim zainteresowani powinny mieć dostęp do informacji o jego harmonogramie i postępach, a także możliwość przedstawienia swojego stanowiska i wzięcia udziału w pracach grup roboczych powołanych w Ministerstwie w celu opracowania planów. Wszelkie analizy i badania dotyczące wyzwań i potrzeb regionów górniczych związanych z procesem transformacji w kierunku neutralności klimatycznej powinny być publicznie dostępne.
Na opracowanie takich planów dla trzech województw: śląskiego, wielkopolskiego (region koniński) i dolnośląskiego (region wałbrzyski) Ministerstwo Funduszy otrzymało od Komisji Europejskiej grant w wysokości 2 mln złotych.
Zmiany zbyt kosmetyczne
Ministerstwo Klimatu przeprowadziło krótkie konsultacje społeczne pakietu rozporządzeń dotyczących m.in. rozliczeń prosumentów oraz ich dostępu do danych. Polska Zielona Sieć przekazała w swoim stanowisku, że choć proponowane regulacje są słuszne i korzystne dla prosumentów, to zarazem dalece niewystarczające do efektywnego pobudzenia segmentu prosumentów grupowych.
Projekt rozporządzenia w sprawie wymagań technicznych, warunków przyłączenia oraz współpracy mikroinstalacji z systemem elektroenergetycznym oraz projektów rozporządzeń w sprawie dokonywania rejestracji, bilansowania i udostępniania danych pomiarowych oraz rozliczeń prosumentów i spółdzielni energetycznych Ministerstwo Klimatu opublikowało do konsultacji społecznych 15 maja, czyli po 9 miesiącach od daty wejścia w życie nowelizacji ustawy o OZE.
Choć proponowane zmiany idą w dobrym kierunku, to dotyczą tylko szczegółów technicznych, nie niosą zaś żadnej zasadniczej zmiany (tzw. „gamechanger’a”), która stanowiłby transpozycję kolejnych elementów Dyrektywy RED II. Jej ideą przewodnią jest zapewnienie wszelkich możliwych ułatwień sprzyjających powstawaniu i funkcjonowaniu społeczności energetycznych oraz zapewnienie, by nie podlegały one żadnym nieuzasadnionym lub dyskryminacyjnym warunkom i procedurom. Jak wskazuje REScoop, organizacja zrzeszająca setki europejskich spółdzielni energetycznych, kraje, w których na rynku wytwórczym energii z powodzeniem działają społeczności lokalne, charakteryzują się przejrzystym i łatwo dostępnym systemem wsparcia dla OZE, dobrą polityką informacyjną, wsparciem ze strony zarówno lokalnych jak i krajowych decydentów oraz zaufaniem obywateli, opartym na stabilności długofalowo prowadzonej polityki.
Nowe otwarcie dla zielonej transformacji w Europie
Unia Europejska nie zastanawia się nad wyborem między ratowaniem gospodarki a realizacją Zielonego Ładu, bo nikt nie dostrzega między tymi dwoma celami sprzeczności. Przedstawiona dziś propozycja nowego budżetu UE wartego 1,85 biliona euro jest jasnym sygnałem, że odpowiedzią Unii na kryzys wywołany pandemią będzie przyspieszenie marszu ku zielonej transformacji. Co to oznacza dla Polski?
Budżet, którego projekt zaprezentowała dziś Ursula von der Leyen, ma być dla UE skokiem w przyszłość. Łącznie na doraźną pomoc w kryzysie i zapobieżenie recesji, wzmocnienie potencjału Europy w obszarze ochrony zdrowia, transformację cyfrową i realizację Zielonego Ładu Unia chce przeznaczyć aż 1850 mld euro, w tym 750 mld z nowego źródła. Jeśli ktoś wciąż liczył, że pandemia zmusi UE do ograniczenia swoich ambicji, to dziś Komisja pokazała, że ma zupełnie inny plan – chce włożyć bezprecedensowo duże pieniądze nie tylko w szybszą transformację gospodarki, ale też we wzmocnienie europejskiej solidarności i zacieśnienie integracji.
Dla Polski powinien to być sygnał do przemyślenia swojego stanowiska w UE. Ten budżet może również dla naszej gospodarki stać się trampoliną do skoku cywilizacyjnego – pod warunkiem, w końcu na serio podpiszemy się pod transformacyjnymi celami UE.
Projekt „Standardy działania pozarządowych organizacji ekologicznych” współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
RSS
Twitter
Facebook
Flickr
YouTube
Vimeo
